Honesty as a way of life.
Blijf op de hoogte en volg Eva
14 Oktober 2012 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Daar zat ik dan nadat ik mijn reisverslag geplaatst had vorige keer. Bah, dacht ik, waarom heb ik dit nou online gezet? Ik denk dat ik het toch prettiger vind om een soort masker naar de buitenwereld op te houden. Niet iedereeeeen hoeft te weten hoe het nou echt is. Maar de reacties die ik heb gekregen na mijn vorige post waren zo ontzettend hart verwarmend. Bedankt jullie allemaal! Het deed me zo goed om berichtjes te krijgen van mijn lieve vrienden in Nederland, zowel hier op de site als de mailtjes en facebook berichtjes die ik kreeg. Dus het is echt zo, wanneer je je hart open zet dat er wat terug komt!
Mijn moeder was langsgekomen vorig weekend. Het was heel fijn wat voor een prachtig kadootje zij me heeft gegeven, twee hele nachten in een hotel in Londen! Wat heb ik genoten zeg, het was gewoon een keur weekend in Londen. Heerlijk in bad geweest en samen lekker gelummeld in de hotel kamer. En natuurlijk samen Londen in gegaan. Ik denk mijn twee hoogte punten van dat weekend waren Borough Market op zaterdag, mega druk, maar ook mega gezellig en heerlijk geluncht samen! En mijn tweede hoogtepunt was zondagavond eten bij Polpo. Ik was er al een keer eerder met Sjoerd geweest dus ik wist hoe GEWELDIG het eten daar was. Maar mijn moeder daar te zien was nog geweldiger. We moesten een half uurtje wachten voor we aan tafel konden, en we werden naar beneden naar de kelder gestuurd om wat te drinken te bestellen. Daar zat ik dan met mijn moeder in de kelder van een restaurant wat er een beetje, tja hoe zal ik dat beschrijven, vaag uitziet. Ik was een beetje chagrijnig doordat ik enorme honger had en mijn emoties een beetje in zat te houden, sorry nog daarvoor mam. Maar toen we eenmaal mochten, jeeeeetje mineeeetje, mama had de lekkerste wijn uitgekozen en niemand hoefde te rijden naar huis! En wauwie, al het eten, nee echt, AL HET ETEN WAS GEWELDIG! Wat hebben we daar zitten genieten zeg. Onze ober was ontzettend vriendelijk en dat maakte de avond alleen nog maar leuker. Had ik je al verteld dat de mensen in Londen vrij afstandelijk zijn? Voornamelijk in de horeca, het is niet bepaald 'normaal' om te lachen en vriendelijk te zijn. Ze zijn ook niet onvriendelijk, maar er is gewoon een bepaalde afstand. Dus mama en ik zaten daar waren een beetje moe van de afstandelijkheid en kregen toen deze ontzettend vriendelijke ober.
Dieptepunt was toch wel de stress die maandag in mijn kroop, mama zou maandag vertrekken, maar ik moest maandag nog aan school omdat ik een beetje achterloop. Dus ik wist echt even niet wat ik met mezelf aan moest, mama is wat eerder naar het vliegveld gegaan, maar achteraf had ik haar stiekem wel hier willen houden. Al het ik het nodig om even alleen te zijn omdat dan pas dingen inzinken, zoals de dingen die op stage gebeuren bijvoorbeeld. Die avond had ik yoga en dat was zo ontzettend fijn, echt even weer in mijn lichaam komen en mezelf een beetje kunnen ontspannen door me eerst in te spannen.
De rest van de week is echt voorbij gevlogen. Op stage gaat het allemaal gewoon door. Al merk ik wel dat ik ervoor moet zorgen dat ik goed aangeef waar ik behoefte aan heb en wat ik voor school moet halen. Dus dat is een opgave voor de komende week. Maandag avond dus yoga, dinsdag stage en 's avonds gegeten met Carmen bij Yalla Yalla. Dat was echt heerlijk en enorm gezellig, samen lekker kunnen kletsen over het Nederlander zijn in Londen en eigenlijk alles! De dag daarna was het weer tijd voor stage en ben ik voor het eerst meegegaan naar een project van ons genaamd 'Press Road'. Oh my Godness. This project touched me reallllly deep. Er was een moment die avond wat me echt raakte. Er was een meisje wat voor het eerst kwam, een jaar of 6/7 en wat aan de forse kant. Ze deed heel enthousiast mee met alle spelletjes en bewoog zich vrij door de ruimte, zo mooi om te zien, totdat ze naar me toe kwam en zei: 'Miss I think I am not feeling well, Miss feel my forehead, it's all hot. I think it's not ok.' Dus ik raakte haar voorhoofd aan wat wat klammig aanvoelde, maar het meisje was gewoon warm geworden door het spelen en bewegen en de wellicht wat warmere ruimte. Dus ik stelde haar gerust: 'It's okay sweety, that's what happens if you play around, it is totally fine!' Dus ze ging daarna vrolijk door met spelen en kwam later naar me toe 'Miss I want to come next week again, I like it here. I am going to tell my Mum I want to come next week.' Seriously, it was so sweet. In dit project wordt er gewerkt met kinderen uit de omgeving van Press Road. Het project zelf vind plaats in een ruimte in een flat met allemaal sociale woningen, dus veel kinderen uit de flat doen ook mee. Het is heel bijzonder om te zien, want je ziet dat de kinderen gewoon leren door te spelen en met je in gesprek te zijn. Het is ook wel echt een heftig project, een andere jongen van een jaar of 11 begon tegen me over zijn vriend die een fles whisky dronk en er niet ziek van werd, of verhalen over 'guns and fights'. Heftig, maar in mijn ogen echt een van de meest waardevolle projecten, voornamelijk omdat we daar ook heen gaan, dus wij komen in hun omgeving en zijn daar voor hun.
Aan het eind van de avond ging ik naar huis met Mary en gaf aan dat als ik hier nog mee aan zou kunnen werken ik dat echt heeeel gaaf zou vinden. Volgens Mary moest dat te regelen zijn, dus dat zou echt heel tof en uitdagend zijn. I will keep you guys updated!
Donderdag ben ik samen met Bella (van Marketing) naar een expositie geweest van 'Edge of Arabia' waar Carmen stage bij loopt, dus via haar facebook was ik hierop gekomen. Seriously Facebook is echt brilliant for these sort of things! Maar het was niet enkel de expositie waar we heen gingen maar twee discussies, de eerste over 'social media and artists working and living in thé Middle East.' DIt was echt een enorm inspirerende discussie/lezing. Een kunstenares die nu woont in de USA maar Palestijns is vertelde bijvoorbeeld een negatieve kant van social media, een vriendin van haar was vier dagen vastgehouden omdat ze volgens de politie in Palestina 25 vrienden op facebook had die een link hadden met verkeerde connecties, dus zij werd opgepakt doordat enkele Facebook-vrienden wellicht verkeerde connecties hadden. Die kunstenares zelf zei als reactie: 'I have over a 1000 Facebook-friends, I am not going to check everyone if they have the wrong connections, that's absurd!' Het zette me echt aan het denken. En nog veel meer dingen over de Arabische lente en twitter en nog veel meer. Maar er was ook een kunstenaar bij uit Abu-Dabi en hij zei ook dat je niet weet wat er werkelijk gaande is zolang je er niet zit. En dat vond ik ook heel mooi. We kunnen er hier wel over praten, maar we weten uiteindelijk toch niet hoe het daar werkelijk is.
De tweede discussie was over community groups in London met een achtegrond uit het Midden Oosten. Ook dat was heel inspirerend. Een man die echt zijn vinger kon leggen op de necessary of art and community groups. Hij zei: 'Art is one of the most important tool to learn what happened in the past and to be healed it now.' Ghandi would have approved I think ;-)
Dit weekend is mijn eerste weekend sinds het begin van stage dat er niemand op bezoek is, dus ik geniet heerlijk van mijn rust, maar ben ook druk aan school. Met mijn eerste verslagen voor stage en de andere vakken. Volgend weekend komen Jessica en Helena langs, the Dutchies are coming to the city.
Liefs,
Eva
p.s. nu op de achtergrond hoor ik dit liedje van Stevie Wonder Love's in need of Love today. Wellicht een leuk achtergrond liedje voor mijn blog! http://www.youtube.com/watch?v=-z2LNsifEzg
Mijn moeder was langsgekomen vorig weekend. Het was heel fijn wat voor een prachtig kadootje zij me heeft gegeven, twee hele nachten in een hotel in Londen! Wat heb ik genoten zeg, het was gewoon een keur weekend in Londen. Heerlijk in bad geweest en samen lekker gelummeld in de hotel kamer. En natuurlijk samen Londen in gegaan. Ik denk mijn twee hoogte punten van dat weekend waren Borough Market op zaterdag, mega druk, maar ook mega gezellig en heerlijk geluncht samen! En mijn tweede hoogtepunt was zondagavond eten bij Polpo. Ik was er al een keer eerder met Sjoerd geweest dus ik wist hoe GEWELDIG het eten daar was. Maar mijn moeder daar te zien was nog geweldiger. We moesten een half uurtje wachten voor we aan tafel konden, en we werden naar beneden naar de kelder gestuurd om wat te drinken te bestellen. Daar zat ik dan met mijn moeder in de kelder van een restaurant wat er een beetje, tja hoe zal ik dat beschrijven, vaag uitziet. Ik was een beetje chagrijnig doordat ik enorme honger had en mijn emoties een beetje in zat te houden, sorry nog daarvoor mam. Maar toen we eenmaal mochten, jeeeeetje mineeeetje, mama had de lekkerste wijn uitgekozen en niemand hoefde te rijden naar huis! En wauwie, al het eten, nee echt, AL HET ETEN WAS GEWELDIG! Wat hebben we daar zitten genieten zeg. Onze ober was ontzettend vriendelijk en dat maakte de avond alleen nog maar leuker. Had ik je al verteld dat de mensen in Londen vrij afstandelijk zijn? Voornamelijk in de horeca, het is niet bepaald 'normaal' om te lachen en vriendelijk te zijn. Ze zijn ook niet onvriendelijk, maar er is gewoon een bepaalde afstand. Dus mama en ik zaten daar waren een beetje moe van de afstandelijkheid en kregen toen deze ontzettend vriendelijke ober.
Dieptepunt was toch wel de stress die maandag in mijn kroop, mama zou maandag vertrekken, maar ik moest maandag nog aan school omdat ik een beetje achterloop. Dus ik wist echt even niet wat ik met mezelf aan moest, mama is wat eerder naar het vliegveld gegaan, maar achteraf had ik haar stiekem wel hier willen houden. Al het ik het nodig om even alleen te zijn omdat dan pas dingen inzinken, zoals de dingen die op stage gebeuren bijvoorbeeld. Die avond had ik yoga en dat was zo ontzettend fijn, echt even weer in mijn lichaam komen en mezelf een beetje kunnen ontspannen door me eerst in te spannen.
De rest van de week is echt voorbij gevlogen. Op stage gaat het allemaal gewoon door. Al merk ik wel dat ik ervoor moet zorgen dat ik goed aangeef waar ik behoefte aan heb en wat ik voor school moet halen. Dus dat is een opgave voor de komende week. Maandag avond dus yoga, dinsdag stage en 's avonds gegeten met Carmen bij Yalla Yalla. Dat was echt heerlijk en enorm gezellig, samen lekker kunnen kletsen over het Nederlander zijn in Londen en eigenlijk alles! De dag daarna was het weer tijd voor stage en ben ik voor het eerst meegegaan naar een project van ons genaamd 'Press Road'. Oh my Godness. This project touched me reallllly deep. Er was een moment die avond wat me echt raakte. Er was een meisje wat voor het eerst kwam, een jaar of 6/7 en wat aan de forse kant. Ze deed heel enthousiast mee met alle spelletjes en bewoog zich vrij door de ruimte, zo mooi om te zien, totdat ze naar me toe kwam en zei: 'Miss I think I am not feeling well, Miss feel my forehead, it's all hot. I think it's not ok.' Dus ik raakte haar voorhoofd aan wat wat klammig aanvoelde, maar het meisje was gewoon warm geworden door het spelen en bewegen en de wellicht wat warmere ruimte. Dus ik stelde haar gerust: 'It's okay sweety, that's what happens if you play around, it is totally fine!' Dus ze ging daarna vrolijk door met spelen en kwam later naar me toe 'Miss I want to come next week again, I like it here. I am going to tell my Mum I want to come next week.' Seriously, it was so sweet. In dit project wordt er gewerkt met kinderen uit de omgeving van Press Road. Het project zelf vind plaats in een ruimte in een flat met allemaal sociale woningen, dus veel kinderen uit de flat doen ook mee. Het is heel bijzonder om te zien, want je ziet dat de kinderen gewoon leren door te spelen en met je in gesprek te zijn. Het is ook wel echt een heftig project, een andere jongen van een jaar of 11 begon tegen me over zijn vriend die een fles whisky dronk en er niet ziek van werd, of verhalen over 'guns and fights'. Heftig, maar in mijn ogen echt een van de meest waardevolle projecten, voornamelijk omdat we daar ook heen gaan, dus wij komen in hun omgeving en zijn daar voor hun.
Aan het eind van de avond ging ik naar huis met Mary en gaf aan dat als ik hier nog mee aan zou kunnen werken ik dat echt heeeel gaaf zou vinden. Volgens Mary moest dat te regelen zijn, dus dat zou echt heel tof en uitdagend zijn. I will keep you guys updated!
Donderdag ben ik samen met Bella (van Marketing) naar een expositie geweest van 'Edge of Arabia' waar Carmen stage bij loopt, dus via haar facebook was ik hierop gekomen. Seriously Facebook is echt brilliant for these sort of things! Maar het was niet enkel de expositie waar we heen gingen maar twee discussies, de eerste over 'social media and artists working and living in thé Middle East.' DIt was echt een enorm inspirerende discussie/lezing. Een kunstenares die nu woont in de USA maar Palestijns is vertelde bijvoorbeeld een negatieve kant van social media, een vriendin van haar was vier dagen vastgehouden omdat ze volgens de politie in Palestina 25 vrienden op facebook had die een link hadden met verkeerde connecties, dus zij werd opgepakt doordat enkele Facebook-vrienden wellicht verkeerde connecties hadden. Die kunstenares zelf zei als reactie: 'I have over a 1000 Facebook-friends, I am not going to check everyone if they have the wrong connections, that's absurd!' Het zette me echt aan het denken. En nog veel meer dingen over de Arabische lente en twitter en nog veel meer. Maar er was ook een kunstenaar bij uit Abu-Dabi en hij zei ook dat je niet weet wat er werkelijk gaande is zolang je er niet zit. En dat vond ik ook heel mooi. We kunnen er hier wel over praten, maar we weten uiteindelijk toch niet hoe het daar werkelijk is.
De tweede discussie was over community groups in London met een achtegrond uit het Midden Oosten. Ook dat was heel inspirerend. Een man die echt zijn vinger kon leggen op de necessary of art and community groups. Hij zei: 'Art is one of the most important tool to learn what happened in the past and to be healed it now.' Ghandi would have approved I think ;-)
Dit weekend is mijn eerste weekend sinds het begin van stage dat er niemand op bezoek is, dus ik geniet heerlijk van mijn rust, maar ben ook druk aan school. Met mijn eerste verslagen voor stage en de andere vakken. Volgend weekend komen Jessica en Helena langs, the Dutchies are coming to the city.
Liefs,
Eva
p.s. nu op de achtergrond hoor ik dit liedje van Stevie Wonder Love's in need of Love today. Wellicht een leuk achtergrond liedje voor mijn blog! http://www.youtube.com/watch?v=-z2LNsifEzg
-
21 Oktober 2012 - 08:50
Rachelle:
Hey Eva,
Ik heb al lang niks van me laten horen, maar ik geniet van je blogs. Ik liep giga achter, omdat ik zelf ben verhuisd en heel erg moe(s)t wennen aan mijn nieuwe studie, maar ik heb ze net allemaal ingehaald haha
Je maakt veel mee! En ik herken je gevoelens van ups and downs en het maskertje voor willen houden, maar ook jij bent gewoon een mens en dat hoort er nu eenmaal bij! Fijn dat je zoveel lieve reacties hebt gehad, dat hield mij soms ook echt op de been toen ik in Uganda zat en me een beetje down voelde.
Je hebt al veel visite gehad, superleuk! :) Alleen maar genieten!
Keep the spirit op stage! Volgens mij doe je het super!
Liefs, xx Rachel
PS. Niet te dik worden hè met al je 'ronde-buikjes-verhalen' ;p haha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
