To be honest.
Door: Eva
Blijf op de hoogte en volg Eva
03 Oktober 2012 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Alweer bijna vier weken op stage en een hele chaotische week verder zit ik eindelijk in mijn nieuwe keuken en staat mijn pompoensoepje te pruttelen om de herfst, wat verlaat, in te luiden.
Afgelopen week kreeg ik een berichtje van een vriendin, 'hoe het nou echt met me gaat?' Ik was er eerst een beetje van van de kaart, ik bedoel, ik zeg toch hoe het gaat, dus dat is het dan, toch? Maar toen ineens zei mijn moeder dat ik op mijn blog voornamelijk leuke dingen schrijf, en al schrijf ik over moeilijke dingen, dan nog in een mooi jasje of verhaaltje. Ik was daar een beetje geirriteerd om, wanneer ik weet dat iets klopt, wordt ik chagrijnig. Ik wil het dan nog niet helemaal toelaten.
Goed, hoe het echt gaat. Nu wel goed, maar vorige week en dit weekend waren zwaar. Vorige week was behoorlijk chaotisch op stage. Door het begin van de workshops (wat o.a. in de ruimte tegenover mijn kantoor plaatsvindt) kwam iedereen langs met vragen, zegjes, ditjes en datjes. Heel leuk om alle 'practicioners' te ontmoeten, maar vermoeiend als je ondertussen probeert door te werken aan de werk wat je moet doen. Daarnaast had ik het donderdag en vrijdag echt even te zwaar. Woensdag, op mijn verjaardag, was ik verhuisd. 's Ochtends had ik geholpen bij de workshops, wat echt heel leuk was! Daarna had mijn lieve collega, Mary, een high-tea-tje geregeld voor mijn verjaardag en kreeg ik een super lieve kaart en een prachtige bos zonnebloemen van mijn collega's. Dus de dag zelf was heel leuk met onverwachte momenten. Maar na werk, rond een uur of 16.00uur moest ik nog verhuizen, dus ben ik eerst naar mijn nieuwe kamer gegaan om even te kijken. Mijn huisgenoot, een jongen uit Jordanie, Zii was zo vriendelijk om mijn andere nieuwe huisgenoten te smsen en te vragen om met z'n alle te eten die avond. Het was immers mijn verjaardag. Dus ik ben snel terug gegaan naar mijn oude kamer om mijn spullen te pakken en heb al mijn spullen over gebracht naar mijn nieuwe kamer. Die avond hebben we echt een hele leuke avond gehad met wat wijntjes en leuke huisgenoten en gasten! Echter in bed die avond kwam ik erachter dat mijn kamer niet bepaald geisoleerd is. Ik hoorde LETTERLIJK alles wat mijn onderbuurvrouw zei, deed en de rest vul je zelf maar in(oh ja, had ik al verteld dat haar vriend over was?). Haha. Nou op dat moment vond ik het niet zo 'haha.' Sterker nog vrijdag zat ik met Mary in de metro van een meeting richting huis, en toen ze vroeg hoe mijn kamer was, kon ik wel in huilen uitbarsten. Mijn kamer is super, het hele huis is super, maar ik had me nog geen moment kunnen ontspannen in mijn nieuwe bed.
Donderdag had ik ook mijn eerste Supervisie gesprek met Lisa, mijn supervisor. Zij is Nederlands en echt een top vrouw. Ik ben zo blij met haar als mijn supervisor. Maar het gesprek met haar was even een eye-opener voor me. Ik liep namelijk behoorlijk achter met school en moest echt even wat dingen op een rijtje krijgen om niet verzeild te raken in schoolwerk en stage over een paar weken. Het was best confronterend voor me. Omdat het heel dubbel was, aan de ene kant voel ik me zo goed, dat alles goed gaat en ik het zo naar mijn zin heb, maar aan de andere kant voel ik me soms zo machteloos in mijn eentje in een onbekende stad. Ik mis school en de bekende mensen. Vorige week heb ik geskyped met mijn lieve vriendinnen Jessica en Helena. Het was zo fijn om even van andere te horen dat ze dezelfde dingen hebben op stage. Dat dingen zoals na 10 minuten klaar zijn met een klusje, dat dat erbij hoort. Hier voelt het soms eenzaam dat je alles alleen uit moet zoeken.
Maar na het gesprek met Lisa heb ik wel voor mezelf een aantal dingen duidelijk gekregen, ik had gepland om afgelopen weekend een planning te maken, mijn uren uit te rekenen en te kijken naar mijn leerdoelen. Vrijdag avond kwam Sjoerd aan, en het enige wat ik kon doen toen ik hem zag was huilen. Die dagen ervoor lukte het me niet om het toe te laten, maar nu was er iemand om me even vast te houden en te troosten. Sjoerd heeft me enorm geholpen dit weekend met 'my head straight' krijgen. Ik heb een planning gemaakt en een begin gemaakt aan verslagen en leerdoelen. Dat voelt als zo'n opluchting! Nu weet ik ook waar ik aan toe ben.
Op stage heb ik het echt heel erg naar mijn zin. Daar ben ik zo blij mee. Ik leer ook veel dingen, maar heb zo'n helpvolle collega, Mary. Gister zei ze nog tegen me dat ik aan anderen moet laten weten wat ik wel en niet kan doen, qua tijd, want ik ben de enige die daar zicht op heeft. Anderen kunnen het niet ruiken. Dus ze raadde me aan om verschillende dagen in te plannen met de verschillende opdrachten zodat ik ook aan anderen aan kan geven dat ik daar bijvoorbeeld volgende week pas op terug kom omdat ik daar dinsdag en woensdag aan werk. Dat is zo helpful als iemand je dat soort tips geeft. Dus ik zit echt op een top plekje hier!
Mijn andere collega's zijn ook heel gezellig! We drinken zo nu en dan een biertje aan de overkant bij 'the black lion'. Een hele mooie pub, typisch Engels. Al moet ik nog steeds wel wennen aan die halve liters bier hier! Haha.
Maandag is Sjoerd weer naar huis gegaan, het liefste wilde ik mee. Voor het eerst sinds ik in Londen ben mis ik thuis. Ik mis mijn eigen bed, ons huisje. Er is een nieuwe bank gebracht die ik niet zie tot kerst! Ik mis zelfs het boodschappen doen in mijn eigen supermarkt. Ik zei het gister nog tegen een collega, die ook behoorlijk stressed out was door alle drukte op werk, dat sinds ik weg ben uit Nederland ik ineens dingen ga waarderen die ik toen ik in Nederland woonde maar belachelijk vond. Bijvoorbeeld als ik Sinterklaas uit sta te leggen aan mijn collega's, hoe leg je Sinterklaas uit en zijn Zwarte Pieten aan een buitenstaander. Het is jeugdsentiment, mijn cultuur!
De herfst en wintermaanden zijn altijd maanden dat ik lekker het huis in trek. Lekker het huis nog meer cosy maken. overal kaarsjes aan, samen onder een dekentje voor de tv. Ja, dat is wat ik mis hier. Niet te vergeten though dat er hele mooie leuke nieuwe dingen voor in de plaats komen. Bijvoorbeeld het geweldige eten hier. Oh my God... Seriously, Sjoerd en ik hebben geloof ik alleen maar Libanees gegeten afgelopen weekend. The food is soooo good! Oh ja en Chinees in China Town! Ook verrukkelijk! Dus mijn buikje komt wel vol hier, mijn hart mist alleen een klein plekje, mijn thuis.
Wat wel heel erg prettig is, is dat ik echt een hele fijne yoga docente heb gevonden, i love her courses! Ik heb me nog nooit zo prettig in een les gevoeld als bij haar! Ik heb deze week twee lessen gevolgd bij haar. Morgen mijn laatste les van de week op mijn stage, drie keer yoga in de week! Het is echt goed voor me, vooral om niet enkel in mijn koppie te blijven, maar ook even te ontspannen mijn lichaam in te spannen en even thuis te komen in mezelf. Na de yoga les van maandag voelde ik me een stuk beter. Een aantal dingen daalde in en ik merkte ook dat ik weer de rust in mezelf op kon zoeken die ik thuis ook kan vinden. Ik ben echt enorm blij met die lessen! Heb nog nooit zo vaak yoga les gehad in de week als nu, but I obviously need it!
Oh ja, en over het geluidsprobleem in mijn kamer, komende week wordt het gerepareerd, gister is er iemand langs geweest en hij gaat het als het goed is oplossen! Gelukkig!
Nou, you all. I will keep you updated! Vrijdag komt mama langs, dus hopelijk kunnen we dit weekend wat leuke marktjes bezoeken en wellicht mijn buikje nog meer rond eten ;-) Ik heb er wel zin in om mijn eigen moeder even hier te hebben! Even lekker bij babbelen zoals we altijd doen! En samen lekker genieten van wat exposities, eten en de stad! Dus dat wordt denk ik een heerlijk ontspannen weekend!
Volgende week zal ik jullie weer wat meer op de hoogte brengen van mijn stage (ik ben bezig met echt hele leuke dingen! Een dinner organiseren, een nieuwe doelgroep binnen halen en minding the gap!), nu kruip ik lekker in mijn bedje!
Dag allemaal! Liefs uit Londen.
Afgelopen week kreeg ik een berichtje van een vriendin, 'hoe het nou echt met me gaat?' Ik was er eerst een beetje van van de kaart, ik bedoel, ik zeg toch hoe het gaat, dus dat is het dan, toch? Maar toen ineens zei mijn moeder dat ik op mijn blog voornamelijk leuke dingen schrijf, en al schrijf ik over moeilijke dingen, dan nog in een mooi jasje of verhaaltje. Ik was daar een beetje geirriteerd om, wanneer ik weet dat iets klopt, wordt ik chagrijnig. Ik wil het dan nog niet helemaal toelaten.
Goed, hoe het echt gaat. Nu wel goed, maar vorige week en dit weekend waren zwaar. Vorige week was behoorlijk chaotisch op stage. Door het begin van de workshops (wat o.a. in de ruimte tegenover mijn kantoor plaatsvindt) kwam iedereen langs met vragen, zegjes, ditjes en datjes. Heel leuk om alle 'practicioners' te ontmoeten, maar vermoeiend als je ondertussen probeert door te werken aan de werk wat je moet doen. Daarnaast had ik het donderdag en vrijdag echt even te zwaar. Woensdag, op mijn verjaardag, was ik verhuisd. 's Ochtends had ik geholpen bij de workshops, wat echt heel leuk was! Daarna had mijn lieve collega, Mary, een high-tea-tje geregeld voor mijn verjaardag en kreeg ik een super lieve kaart en een prachtige bos zonnebloemen van mijn collega's. Dus de dag zelf was heel leuk met onverwachte momenten. Maar na werk, rond een uur of 16.00uur moest ik nog verhuizen, dus ben ik eerst naar mijn nieuwe kamer gegaan om even te kijken. Mijn huisgenoot, een jongen uit Jordanie, Zii was zo vriendelijk om mijn andere nieuwe huisgenoten te smsen en te vragen om met z'n alle te eten die avond. Het was immers mijn verjaardag. Dus ik ben snel terug gegaan naar mijn oude kamer om mijn spullen te pakken en heb al mijn spullen over gebracht naar mijn nieuwe kamer. Die avond hebben we echt een hele leuke avond gehad met wat wijntjes en leuke huisgenoten en gasten! Echter in bed die avond kwam ik erachter dat mijn kamer niet bepaald geisoleerd is. Ik hoorde LETTERLIJK alles wat mijn onderbuurvrouw zei, deed en de rest vul je zelf maar in(oh ja, had ik al verteld dat haar vriend over was?). Haha. Nou op dat moment vond ik het niet zo 'haha.' Sterker nog vrijdag zat ik met Mary in de metro van een meeting richting huis, en toen ze vroeg hoe mijn kamer was, kon ik wel in huilen uitbarsten. Mijn kamer is super, het hele huis is super, maar ik had me nog geen moment kunnen ontspannen in mijn nieuwe bed.
Donderdag had ik ook mijn eerste Supervisie gesprek met Lisa, mijn supervisor. Zij is Nederlands en echt een top vrouw. Ik ben zo blij met haar als mijn supervisor. Maar het gesprek met haar was even een eye-opener voor me. Ik liep namelijk behoorlijk achter met school en moest echt even wat dingen op een rijtje krijgen om niet verzeild te raken in schoolwerk en stage over een paar weken. Het was best confronterend voor me. Omdat het heel dubbel was, aan de ene kant voel ik me zo goed, dat alles goed gaat en ik het zo naar mijn zin heb, maar aan de andere kant voel ik me soms zo machteloos in mijn eentje in een onbekende stad. Ik mis school en de bekende mensen. Vorige week heb ik geskyped met mijn lieve vriendinnen Jessica en Helena. Het was zo fijn om even van andere te horen dat ze dezelfde dingen hebben op stage. Dat dingen zoals na 10 minuten klaar zijn met een klusje, dat dat erbij hoort. Hier voelt het soms eenzaam dat je alles alleen uit moet zoeken.
Maar na het gesprek met Lisa heb ik wel voor mezelf een aantal dingen duidelijk gekregen, ik had gepland om afgelopen weekend een planning te maken, mijn uren uit te rekenen en te kijken naar mijn leerdoelen. Vrijdag avond kwam Sjoerd aan, en het enige wat ik kon doen toen ik hem zag was huilen. Die dagen ervoor lukte het me niet om het toe te laten, maar nu was er iemand om me even vast te houden en te troosten. Sjoerd heeft me enorm geholpen dit weekend met 'my head straight' krijgen. Ik heb een planning gemaakt en een begin gemaakt aan verslagen en leerdoelen. Dat voelt als zo'n opluchting! Nu weet ik ook waar ik aan toe ben.
Op stage heb ik het echt heel erg naar mijn zin. Daar ben ik zo blij mee. Ik leer ook veel dingen, maar heb zo'n helpvolle collega, Mary. Gister zei ze nog tegen me dat ik aan anderen moet laten weten wat ik wel en niet kan doen, qua tijd, want ik ben de enige die daar zicht op heeft. Anderen kunnen het niet ruiken. Dus ze raadde me aan om verschillende dagen in te plannen met de verschillende opdrachten zodat ik ook aan anderen aan kan geven dat ik daar bijvoorbeeld volgende week pas op terug kom omdat ik daar dinsdag en woensdag aan werk. Dat is zo helpful als iemand je dat soort tips geeft. Dus ik zit echt op een top plekje hier!
Mijn andere collega's zijn ook heel gezellig! We drinken zo nu en dan een biertje aan de overkant bij 'the black lion'. Een hele mooie pub, typisch Engels. Al moet ik nog steeds wel wennen aan die halve liters bier hier! Haha.
Maandag is Sjoerd weer naar huis gegaan, het liefste wilde ik mee. Voor het eerst sinds ik in Londen ben mis ik thuis. Ik mis mijn eigen bed, ons huisje. Er is een nieuwe bank gebracht die ik niet zie tot kerst! Ik mis zelfs het boodschappen doen in mijn eigen supermarkt. Ik zei het gister nog tegen een collega, die ook behoorlijk stressed out was door alle drukte op werk, dat sinds ik weg ben uit Nederland ik ineens dingen ga waarderen die ik toen ik in Nederland woonde maar belachelijk vond. Bijvoorbeeld als ik Sinterklaas uit sta te leggen aan mijn collega's, hoe leg je Sinterklaas uit en zijn Zwarte Pieten aan een buitenstaander. Het is jeugdsentiment, mijn cultuur!
De herfst en wintermaanden zijn altijd maanden dat ik lekker het huis in trek. Lekker het huis nog meer cosy maken. overal kaarsjes aan, samen onder een dekentje voor de tv. Ja, dat is wat ik mis hier. Niet te vergeten though dat er hele mooie leuke nieuwe dingen voor in de plaats komen. Bijvoorbeeld het geweldige eten hier. Oh my God... Seriously, Sjoerd en ik hebben geloof ik alleen maar Libanees gegeten afgelopen weekend. The food is soooo good! Oh ja en Chinees in China Town! Ook verrukkelijk! Dus mijn buikje komt wel vol hier, mijn hart mist alleen een klein plekje, mijn thuis.
Wat wel heel erg prettig is, is dat ik echt een hele fijne yoga docente heb gevonden, i love her courses! Ik heb me nog nooit zo prettig in een les gevoeld als bij haar! Ik heb deze week twee lessen gevolgd bij haar. Morgen mijn laatste les van de week op mijn stage, drie keer yoga in de week! Het is echt goed voor me, vooral om niet enkel in mijn koppie te blijven, maar ook even te ontspannen mijn lichaam in te spannen en even thuis te komen in mezelf. Na de yoga les van maandag voelde ik me een stuk beter. Een aantal dingen daalde in en ik merkte ook dat ik weer de rust in mezelf op kon zoeken die ik thuis ook kan vinden. Ik ben echt enorm blij met die lessen! Heb nog nooit zo vaak yoga les gehad in de week als nu, but I obviously need it!
Oh ja, en over het geluidsprobleem in mijn kamer, komende week wordt het gerepareerd, gister is er iemand langs geweest en hij gaat het als het goed is oplossen! Gelukkig!
Nou, you all. I will keep you updated! Vrijdag komt mama langs, dus hopelijk kunnen we dit weekend wat leuke marktjes bezoeken en wellicht mijn buikje nog meer rond eten ;-) Ik heb er wel zin in om mijn eigen moeder even hier te hebben! Even lekker bij babbelen zoals we altijd doen! En samen lekker genieten van wat exposities, eten en de stad! Dus dat wordt denk ik een heerlijk ontspannen weekend!
Volgende week zal ik jullie weer wat meer op de hoogte brengen van mijn stage (ik ben bezig met echt hele leuke dingen! Een dinner organiseren, een nieuwe doelgroep binnen halen en minding the gap!), nu kruip ik lekker in mijn bedje!
Dag allemaal! Liefs uit Londen.
-
04 Oktober 2012 - 10:47
Marian:
lieve Eef,
wat ben je toch een moedig moppie!! En ik blijf genieten van je manier van schrijven.
En ben ook gewoon ubertrots op je, hoe je dit alles doet én verwoordt.
En ik kijk heel erg uit naar ons weekend samen. ( ik neem maar wel een parapluutje mee!)
Heel veel liefs en tot MORGEN -
04 Oktober 2012 - 10:47
Marian:
lieve Eef,
wat ben je toch een moedig moppie!! En ik blijf genieten van je manier van schrijven.
En ben ook gewoon ubertrots op je, hoe je dit alles doet én verwoordt.
En ik kijk heel erg uit naar ons weekend samen. ( ik neem maar wel een parapluutje mee!)
Heel veel liefs en tot MORGEN -
04 Oktober 2012 - 10:47
Marian:
lieve Eef,
wat ben je toch een moedig moppie!! En ik blijf genieten van je manier van schrijven.
En ben ook gewoon ubertrots op je, hoe je dit alles doet én verwoordt.
En ik kijk heel erg uit naar ons weekend samen. ( ik neem maar wel een parapluutje mee!)
Heel veel liefs en tot MORGEN -
04 Oktober 2012 - 10:49
Marian:
oh dit ging niet helemaal goed -
04 Oktober 2012 - 11:12
Eva Van Breugel:
Haha, of het ging juist TE goed ;-) Tot morgen alweer! kussies -
05 Oktober 2012 - 10:02
Catharina:
Heej Lieve Eef!
Wat een avonturen beleef jij in Londen! Fijn dat je nu wat meer gesetteld ben op je stage en zulke fijne mensen zoals Mary om je heen hebt op stage. Kan mij goed voorstellen dat dat weer energie geeft. En ook eruug fijn dat je zo'n fijne yogadocent hebt gevonden. Jij bent wel harcore-yoga hoor, zo vroeg en vaak haha! Jij komt dadelijk helemaal lenig terug in NL ;).
Erg begrijpelijk dat je ook moeilijke momentjes meemaakt. Ik kan mij nog herinneren dat jij vorig jaar tegen mij zei van, maar Cath het mag 'er' ook zijn toch. Je mag ook best een traan laten. Nou bij deze, ik geef je woordjes even terug ;). Mooi hoe jij dat verwoord dat je juist ook alles wilt delen met mensen. Dat geeft toch verdieping van de ervaring he.
Hoe staat het trouwens met je roommates, zijn ze nog steeds lief voor je?
Veel plezier vandweekend met je moeder!
Liefs,
Cath -
05 Oktober 2012 - 10:03
Catharina:
Heej Lieve Eef!
Wat een avonturen beleef jij in Londen! Fijn dat je nu wat meer gesetteld ben op je stage en zulke fijne mensen zoals Mary om je heen hebt op stage. Kan mij goed voorstellen dat dat weer energie geeft. En ook eruug fijn dat je zo'n fijne yogadocent hebt gevonden. Jij bent wel harcore-yoga hoor, zo vroeg en vaak haha! Jij komt dadelijk helemaal lenig terug in NL ;).
Erg begrijpelijk dat je ook moeilijke momentjes meemaakt. Ik kan mij nog herinneren dat jij vorig jaar tegen mij zei van, maar Cath het mag 'er' ook zijn toch. Je mag ook best een traan laten. Nou bij deze, ik geef je woordjes even terug ;). Mooi hoe jij dat verwoord dat je juist ook alles wilt delen met mensen. Dat geeft toch verdieping van de ervaring he.
Hoe staat het trouwens met je roommates, zijn ze nog steeds lief voor je?
Veel plezier vandweekend met je moeder!
Liefs,
Cath -
05 Oktober 2012 - 12:11
Frank:
Evaaaaaa,
Interessant om ook de iets mindere dingen ook een keer mee te krijgen, vaak hoor je inderdaad alleen de hele leuke dingen en worden de momenten daar rondom heen niet verteld. The flipside of it all.
Als je weer terug in NL bent zal ik je op school wel eens vertellen waar je hierzo (echt heel dichtbij, haha) ook een Libanees restaurant hebt zitten!
Groetjes,
Frank -
12 Oktober 2012 - 10:15
Helena:
Heey lieve Eef,
wat een mooi verhaal weer. Fijn dat je lieve vriendinnen en een lieve moeder hebt die je af en toe een kleine spiegel voor kunnen houden, zelfs vanaf een afstand!
Fijn dat je verjaardag nog zo leuk en goed gevierd was! En heel fijn dat het geluidsprobleempje verholpen wordt.. Niet prettig om iemand anders leven van zo dicht bij mee te moeten maken! Hopelijk hebben ze zich de dagen erna een beetje rustig gehouden.
Als jij nu al een planning hebt dan loop je al voor op vele mensen hier met school ;) Maar daar gaan Jess en ik je helemaal over updaten dit weekend!
We kunnen waarschijnlijk gewoon bij die vriendin van Jess terecht dus geef het echt aan als dat toch wel lekker is, iig die donderdagavond!! (was ik nog vergeten te zeggen in de mail)
Heb heel veel zin om je te zien! Lekker met dekentjes voor die tv! En voor kaarsjes ga ik ook zorgen! ;)
Een hele lekkere echte chinees zit vlak bij mijn huis dus ook die hoef je niet te missen als je straks weer terug bent!
Liefs xxxxxx
-
12 Oktober 2012 - 11:19
Anja:
Hallo Eva,
Wat leuk dat je hier blogt over alles dat je in Londen meemaakt. Stukken daarvan zie ik nu ook op de Profielen website terechtkomen .... wereldberoemd in Rotterdam word je daarmee ;))
Wat heb je de ups and downs mooi beschreven, boeiend om te lezen hoe je het allemaal meemaakt daar.
Vaak hoor ik van internationale collega's dat hun Erasmus-ervaring in een ander land, moederziel alleen op dat zolderkamertje, vaak ook nog in de kou, heel erg indrukwekkend is gebleven, zelfs na jaren en jaren ...
Dus maak er echt iets moois, geniet en leer van alles dat je meemaakt.
Best of luck !
Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
