Mijn eerste week!

Lieve allemaal,

Waar te beginnen, maar bij het begin? Vorige week zaterdag kwam ik aan in Berlin. Na een rit van trein-bus-trein, want de NS had 'bussen ingezet' door een probleem met het spoor in Nederland. Toen ik in Duitsland op de trein stapte begon het te kriebelen. Ik kwam steeds dichterbij Berlijn! Met een lichte vrees voor de taal en of ik de weg daar wel zou kunnen vinden kwam ik aan op Berlin Haubtbahnhof. 'Oké, en nu? De bussen, oh wacht helemaal vergeten te pinnen in Nederland! Een pin automaat, waar kan ik die vinden? Hoe heet dat in het Duits?' Ik liep af op een informatie balie om mijn twee vragen te stellen. 'Ich habe zwei fragen...' Het meisje achter de balie keek me ongeinteresseerd aan. Waar ik heen moest met de bus? Ik wist dat ik bus M41 moest hebben maar welke kant op, dat stond in mijn opschrijfboekje. 'Ich weiss das...' Het meisje draaide haar ogen rond en zei vervolgens dat de bussen van alle kanten vertrokken, 'dort, dort, dort und dort' Ondertussen wees ze alle kanten op. Oh... 'Ich glaube das ich nach die Sonnenallee muss' Dan moest ik de andere uitgang nemen. Een pinautomaat kon ik vinden aan mijn linker hand. Vervolgens bij een andere informatie balie gevraagd en die vrouw was een stuk vriendelijker en vertelde me dat de pinautomaat op een hogere verdieping te vinden was.

Toen kwam ik aan in de woning. Precies zoals ik woningen in Berlijn in gedachte had. De zoon van de vrouw bij wie ik slaap en mijn huisgenootje begroeten we zeer warm. Mijn huisgenootje was meteen behulpzaam en 's avonds hebben we samen gegeten en een drankje gedaan hier in de buurt. Dus ik heb een warm huisje met zeer behulpzame mensen! Mijn kamer is klein maar fijn. Er staat een bed en een tafel en kan al mijn spullen prima kwijt.

Zondag heb ik een wandeling naar mijn stage gemaakt, op zondag zijn veel winkels e.d. gesloten hier in Berlijn. Dus dat is dan ook meteen een echte rust dag. Van mijn huis naar stage was (met een kleine omweg omdat ik verkeerd gelopen was) een half uurtje lopen. Daarna ben ik doorgelopen naar de Oranienstrasse, en die herkende ik ineens! Hier ben ik geweest op mijn studiereis! Vervolgens heb ik de bus gepakt weer richting mijn huis. Al duurde deze reis (met een tussenstop voor een theetje en een lekker vegan (!) taartje) bijna 5 uur. ALLES is hier verder weg dan het lijkt. Straten en huizen blokken zijn groter en daardoor afstanden ook meteen. Ik kwam zondag dan ook tot de conclusie dat ik een fiets nodig heb om me hier goed te kunnen verplaatsen.

Maandag ochtend begon ik later met mijn stage omdat die avond we een diner hadden met mensen van de Commerzbank die het project en de Schlesische27 (mijn stage) deels financieren. Dat kwam mooi uit want dan kon ik in de ochtend naar een fietsenmaker om de hoek om te kijken of ze daar ook fietsen hebben voor een schappelijke prijs. En jawel hoor, daar stond een paars groende fiets, voor mij bestemd! Ik kon hem de dag daarna ophalen. Super toll!

Door naar stage, wat natuurlijk meteen een lange dag was. Maar daardoor ook een goede dag om meteen te integreren in het project. De jongeren/jong volwassenen die deelnemen aan die project zijn tussen de 19 en 25 jaar oud. Het is een rustige groep en zeer vriendelijk en behulpzaam met mijn krakkemikkige Duits. Wonderbaarlijk genoeg versta ik bijna al het Duits, spreken is jammer genoeg een heel ander verhaal. Ik blijf iedereen Sie noemen, terwijl dat in Berlijn eigenlijk NOT DONE is. Oeps.
De eerste twee weken hier geeft een andere vrouw dan mijn stage begeleider een twee weekse cursus aan de deelnemers. Die week daarna is het mijn beurt en geef ik samen met Wendela, mijn begeleidster en heel fijn ook Nederlands, een workshop. Die maandagmiddag hebben we voorbereidt voor de workshop die die avond plaats zou vinden met de Commerzbank. Deze mensen koken samen met de deelnemers van mijn project het diner, welke daarna gezamenlijk genuttigd werd. Het was een zeer leuke avond. Heel leuk om die twee werelden samen te zien komen en voor mij was het ook erg leuk om mensen te leren kennen.

Dinsdag was het tijd voor een 'gewone' werkdag. Dinsdag heb ik samen met Wendela gekeken naar wat we voor de workshop voor moeten bereiden e.d. Het was een goede dag, maar het leek alsof ik een beetje een kater had van het weekend. Als in, alsof de vermoeidheid van de reis en de spanning er toen uitkwamen.

Woensdag was mijn vrije dag. Dat was fijn, nog een stukje Berlijn verkennen en internet zoeken zodat ik alle whatsappjes e.d. kon ontvangen en lezen. Ik ben naar Alexanderplatz gegaan en heb daar even gezeten voor een koffietje. Vanaf daar ben ik gelopen naar een plek waar ik al heel lang een keer terug naar wilde. Si An in Prenzlauerberg. Si An is een Vietnamees restaurantje waar ik drie jaar geleden met mama ben geweest. We hebben daar toen heerlijk gegeten. Ik denk dat het ook mijn eerste ervaring was met Vietnamees eten. Heerlijk heb ik daar gegeten. Al was het ook even een moment van missen. De laatste keer dat ik daar was was het met mama. Het was toen zo gezellig dat ik niet kan wachten tot je hier bent, mam!

Donderdag was het weer tijd voor stage. Ik heb toen weinig geholpen bij de groep, voornamelijk met Wendela meegelopen en we hadden een afspraak met een Smit die over twee weken een workshop smeden gaat geven. Heel tof dus!

Vrijdag was mijn laatste stage dag voor deze week. Er was een tentoonstelling van kinderen/jongeren die (net als Minding the Gap, het project wat ik in Londen deed) net in Duitsland zijn en door dit project Duits leren en ook wat meer over de cultuur etc. leren. Vervolgens ben ik zelf door gegaan naar Berlin Mitte om daar de Hamburger Bahnhof te bezoeken. Ook dat was weer heerlijk, drie uur lang in mijn eentje door de exposities gelopen. Mooie dingen gezien. Blijkbaar was er tot een paar weken geleden nog de tentoonstelling van Hilma af Klint. Ik vind het echt heel jammer die gemist te hebben! Maar heb deze keer een aantal mooie video installaties gezien, normaal is dat niet iets wat me aansprak maar deze keer wel.

En dan nu, zaterdag ochtend zit ik dit te schrijven. Zometeen ga ik met mijn huisgenootje naar de Turkse markt hier vlakbij en daarna door naar een vintage winkel. Ik heb zin om nog meer van Berlijn te leren kennen. Al kan ik niet wachten tot Sjoerd hier is om hem te laten zien hoe leuk het hier is! En om te laten zien hoeveel mannen hier overdag (ja ook doordeweeks!) lopen met kinderwagens en kinderen op de fiets.

Ik zal nog kort toelichten wat mijn stage precies is. Ik loop stage bij Schlesische27 en om precies te zijn bij het project Resource Handwerk (voorheen Eisenhart). Dit project biedt de mogelijkheid aan jongeren en jong volwassenen om een certificaat te behalen waarmee ze later wellicht een baan kunnen vinden. Maar dat is eigenlijk niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat deze mensen leren dat je op tijd moet komen wanneer je een cursus volgt maar ook wanneer je straks een baan hebt (mam, komt dit je niet bekend voor ;-) ). En ook is dit een manier om de taal te leren voor mensen die hier net zijn. Ook is er een vrouw die eens in de twee weken langs komt om extra begeleiding te bieden in de plannen voor de toekomst. Wil je studeren, zo ja, wat zou je willen studieren etc. Er zitten mensen bij die gestopt zijn met hun studie en niet weten wat ze nu willen. Anderen zijn net klaar met hun middelbare school en hebben een soort tussenjaar. Anderen wonen in een begeleid wonen project en volgen dit project daarnaast. Maar het leuke is dat het niet uitmaakt wat je achtergrond is. Dit project biedt verschillende tools voor iedereen om er iets uit te kunnen halen.

En ook nog kort even wat over de plek waar ik woon. Ik woon in Neuköln. Neuköln is een plek waar je een aantal jaar geleden nog niet dood gevonden zou willen worden. Nu is het helemaal hip and happening. Mijn huisgenootje beschreef het als dat het eigenlijk wel heel cool is om hier te wonen. We wonen in een oude fabriek (nog cooler ;-) ). Berlijn is wel een 'rauwe' stad. En Neuköln ook. Het is geen gepolijste stad. Maar dat is wat me erg aanspreekt. De mensen zijn alleen wel erg afstandelijk op straat en in de winkels. Dat was erg wennen. Maar gelukkig de mensen die is heb leren kennen op stage en in mijn huis zijn erg vriendelijk en behulpzaam.

Tot snel!